|
Vandaag gaan we een grappig spel spelen. En laten we de stadia van gereedheid om door alle kringen van de hel te gaan onder het woord “EIGEN HANDREPARATIE” vergelijken met de stadia van het accepteren van het onvermijdelijke in de psychologie. En u zult verrast zijn hoe vergelijkbaar deze processen zijn. EIGEN HANDREPARATIE – FASE 1 Meteen nadat het verlangen naar updates in je heldere hoofd is ontstaan en sterker is geworden, heb je onvermijdelijk gedachten: “Nou, wat is er zo moeilijk, om het behang eraf te scheuren en nieuwe te lijmen? Wat, ik koop geen nieuwe meubels, of niet? Ja, en ik zal alles op kleur selecteren! Wat, er zijn veel stijlen in het interieur? Dit is dus niets, in welke stijl dan ook, maar we passen er wel in, het belangrijkste is om de plint op kleur af te stemmen op het laminaat ”. Er is veel energie, vertrouwen is aanwezig, er is geen kritische beoordeling van iemands capaciteiten. En alle aanbiedingen van externe bedrijven (ontwerpstudio’s, architectenbureaus, bouw- en reparatieteams) veegt u aan de kant, in het besef dat u alles zelf veel beter en vooral goedkoper kunt doen. Deze fase is ontkenning. EIGEN HANDREPARATIE – FASE 2 Daarna lijkt het erop dat u het beste kunt gaan zitten en nadenken over het concept van renovatie, kleuroplossingen, interieurstijl en het hoofdidee. Ha, het was niet zo! Bewoners beginnen meteen aan een “wandeling” – ontelbare keren en het hele weekend lang rijden door alle winkels / bases / markten van afwerkingsmaterialen in de stad. Waarvoor? Ja, om meteen ter plekke te beslissen over de kleur van het behang, laminaat (en plint), de maat van de bank en keuken, de soorten en hoeveelheid verlichting, en verderop in de lijst. Het brein van een persoon die beslist om koste wat het kost zelf reparaties uit te voeren, voert dus nog meer acties uit (we zijn er zeker van dat dit binnenkort wetenschappelijk zal worden bewezen). Nadat de eigenaar van het huis (en de toch al onvermijdelijke aambeien van kwelling met reparaties, slenteren door de stad, de meesters kapot maken) wordt geconfronteerd met het feit dat hij niet eens een kroonluchter kan kiezen (“deze zijn te simpel, deze zijn helder, deze zijn duur, maar deze – koopt iemand ze überhaupt ?? ‘), om nog maar te zwijgen van de hele inrichting van het appartement, hij wordt woedend en wordt als de Hulk, alles op zijn pad wegvaagt. Hier beginnen de chaotische oproepen van alle bekende ontwerpers en voormannen met verzoeken om “advies” of pleidooien om hulp. Maar toch droom je ervan om alles zo goedkoop mogelijk te maken. Je spreekt echter geagiteerd en ziet er geïrriteerd uit. Dit is woede. EIGEN HANDREPARATIE – FASE 3 Wat doet een persoon nadat hij een dodelijke dosis van alle kalmerende middelen heeft gedronken, een vakantie van zijn werk heeft genomen en is gaan zitten om na te denken over zijn moeilijke lot? Hij begint kalm na te denken en terwijl hij uitademt, komt hij toch tot het besef dat niet alles zo erg is. Er is niets mis mee dat behang, laminaat en plint niet goed gaan – dit is een designoplossing. En het feit dat de keuken 2 maanden op bestelling is geleverd in plaats van de beloofde 2 weken – dus begrijpelijk: exclusief, geen consumptiegoederen, je kunt tenslotte wachten. En het leggen van de tegels kost 1,5 keer meer – dus wat, ze besparen niet op kwaliteit. Voor ons is de volgende fase – onderhandelen. EIGEN HANDREPARATIE – FASE 4 Wanneer het aantal van dergelijke ‘wat, maar …’ alle toegestane waarden overschrijdt, neemt u een rekenmachine, en zelfs bij de meest ruwe benadering, begrijpt u dat er meer is uitgegeven dan werd uitgesteld, de echtgenoot gaf, de vriend leende en de ouders leenden, en vooral – vloeiend Als je met een droevige blik rondkijkt in je appartement, begrijp je dat het einde en de rand niet zichtbaar zijn, de volgende fase begint – depressie. Je bent niet alleen blij met het feit dat je begonnen bent met repareren en dit grijze en saaie leven van alledag met felle kleuren wilde schilderen, maar in het algemeen met het feit dat je een huis hebt gekocht. “Er is tenslotte nog nooit iemand gestorven aan oud behangpapier of saaie meubels. Waarom heb ik dit allemaal nodig? ” (verder is het mogelijk om naar filosofische vragen te gaan “Wie ben ik? Waar ga ik heen? Wat is het punt?”, enz.). Deze argumenten eindigen met een droevige blik, een gebogen hoofd en snikken op de schouder van een doorgewinterde man die belooft te helpen en alles op te lossen. EIGEN HANDREPARATIE – FASE 5 Maar aan al het slechte komt een einde en dan begint alles te verbeteren (echt, echt). Of huurders laten reparaties achterwege en leven in wat ze hebben gedaan. Maar gelukkig en uitgeput van vermoeidheid. Of ze vinden een team dat helpt om af te maken wat is begonnen (zij het met financiële verliezen en het overschrijden van het oorspronkelijk toegewezen budget, maar “gezondheid is duurder!”). Of uiteindelijk kom je bij een bedrijf dat zich bezighoudt met kant-en-klare reparaties en net als Maya werkt de bij onvermoeibaar en herstelt hij alle fouten en eerdere onvolkomenheden. En voila – een gelukkige klant, die zijn gezin in een armvol neemt, vliegt al in een vliegtuig om Thailand te verwarmen. En bij zijn terugkeer rijdt hij een afgewerkt appartement binnen: brengt meubels binnen, hangt gordijnen op, lanceert een kat. Deze fase is acceptatie. En hier, zoals in elk bedrijf, blijkt het altijd gemakkelijker en goedkoper te zijn om alles aanvankelijk goed te doen dan het opnieuw te doen.
|
| https://be.propenda.com |
